Alkoholizm a stwierdzenie nieważności małżenstwa

Co zrobić, gdy małżeństwo rozpada się z powodu uzależnienia jednego z małżonków od alkoholu? Czy istnieje możliwość stwierdzenia nieważności małżeństwa w postępowaniu przed sądem kościelnym?

OSOBOWOŚĆ MAŁŻONKA ALKOHOLIKA

Jeżeli po rozwodzie cywilnym planujemy proces kościelny, rozsądnie jest skontaktować naszego radcę prawnego z naszym adwokatem kościelnym lub obie sprawy od początku powierzyć jednej osobie.

Często zdarza się, że małżeństwo rozpada się z powodu uzależnienia jednego z małżonków od spożywania alkoholu. Jednakże mimo względnej łatwości w rozwiązaniu z tego powodu kontraktu cywilnego poprzez rozwód cywilny, trudności mogą pojawić się przy próbie stwierdzenia nieważności małżeństwa na gruncie procesu prowadzonego przed sądem kościelnym (zob. “Co należy wiedzieć o procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa”). Małżonka uzależnionego od alkoholu cechuje często pozbawianie rodziny środków utrzymania i przeznaczaniu ich na bieżące spożycie trunków, używanie przemocy w stosunku do współmałżonka i dzieci, stany agresji brak chęci podejmowania zatrudnienia oraz zaniedbywanie podstawowych obowiązków jakie wynikają z założenia rodziny i konieczności wychowania dzieci. Dla osób nieobeznanych z prawem kanonicznym ciekawym może okazać się artykuł, w którym opisane są pozorne podobieństwa występujące pomiędzy rozwodem cywilnym, a nieważnością małżeństwa i błędach jakie czasami przez to popełniają strony w procesie (zob. “Stwierdzenie nieważności małżeństwa, to nie rozwód kościelny”).

WŁAŚCIWY DOBÓR TYTUŁU NIEWAŻNOŚCI

Należy pamiętać, że w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa kwestią niezwykle istotną jest konieczność wskazania podstawy prawnej, na której oparta miałaby zostać skarga powodowa (zob. “Czym jest stwierdzenie nieważności małżeństwa?”) Ważny jest także właściwy dobór materiału dowodowego. Dosyć często występującym w tego typu sprawach tytułem nieważności (choć nie jedynym) jest kan. 1095 n. 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego, który stanowi, że: niezdolni do zawarcia małżeństwa są ci, którzy z przyczyn natury psychicznej nie są zdolni podjąć istotnych obowiązków małżeńskich. Warto podkreślić, że wykorzystując kan. 1095 n. 3 w skardze powodowej należy skupić się na problemie właśnie niezdolności do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich w momencie wyrażania konsensu małżeńskiego (zob. skarga o orzeczenie nieważności małżeństwa). Jednocześnie należy wskazać, że przepis kanonu nie dotyczy jedynie niemożliwości fizycznej, ale także niemożliwości wynikającej ze stworzenia wspólnoty życia małżeńskiego oraz zapewnienia właściwych relacji międzyludzkich pomiędzy małżonkami.

PROBLEM DOWODZENIA NIEWAŻNOŚCI

Przy dowodzeniu nieważności szczególny nacisk kładzie się na moment, w którym poznawali się przyszli małżonkowie, okres ich narzeczeństwa oraz pierwsze lata małżeństwa. Warto pamiętać, że liczy się także czas, w którym alkoholizm u współmałżonka wystąpił (zob. także, “Dowodzenie nieważności małżeństwa”). Przykładowo niemożliwością będzie stwierdzenie nieważności małżeństwa opierając dowodzenie na fakcie wystąpienia u małżonka problemu alkoholowego po 10 latach małżeństwa, podczas gdy wcześniej był przykładnym abstynentem lub spożywał alkohol w sposób kulturalny i okazjonalny.